بررسی کلینیکی پارامترهای پریودنتال در ترمیم های صحیح دندانپزشکی مجاور لثه

چکیده زمینه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده اند حاشیه ترمیم ها همیشه مکان های مناسبی جهت تجمع پلاک و تکثیر باکتریها هستند که می توانند به التهاب لثه بیانجامند. هدف مطالعه مقایسه وضعیت پریودنتال ترمیم های صحیح مجاور لثه با گروه شاهد در بیماران مراجعه کننده به بخش ترمیمی وبیماری دهان دانشکده دندانپزشکی مشهددر سال 1388 می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی دندانهای50 بیمار در دو گروه دندانهای دارای یک یا چند سطح ترمیم شده و دندانهای سالم و بدون ترمیم قرار گرفته و با یکدیگر مقایسه شدند. برای بررسی وضعیت پریودنتال دو گروه از شاخص های ایندکس خونریزی(میزان خونریزی لثه حین معاینه)، پلاک(تجمع باکتری و خرده های غذایی چسبنده روی دندان) و لثه و عمق پروبینگ(وسیله ای به نام پروب را وارد لثه می کنیم میزانی که وارد شود عمق پروب است) استفاده شد.در تحلیل داده ها از آزمون ویلکاکسن استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند 50 درصد نمونه ها در گروه دندانهای ترمیم شده دارای شاخص پلاک صفر بوده در حالی که این میزان در گروه شاهد برابر 60 درصد گزارش گردید. 58 درصد نمونه ها در گروه دندانهای ترمیم شده و 74 درصد در گروه شاهد دارای شاخص لثه ای صفر بودند. 38 درصد دندانهای ترمیم شده و 72درصد نمونه های شاهد دارای ایندکس خونریزی صفر بودند. شاخص عمق پروبینگ نیز در دندان ترمیم شده بیشتر از دندان فاقد ترمیم می باشد و این تفاوت از نظر آمار در سطح 5% معنی دار است. آزمون آماری نشان داد که در هر چهار شاخص مورد اندازه گیری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود دارد (05/0 P<). نتیجه گیری: حتی دندانهای با ترمیم صحیح نیز دروضعیت پریودنتال تاثیر دارند